به نقل از «فارس»

تحقیقات جدید؛ احتمالا یک سوم از سیارات کهکشان دارای حیات هستند

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۵۱۱۰

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از فیزیک، سیارات برای دریافت گرمای کافی برای قابل سکونت شدن، باید بسیار نزدیک به ستاره های کوچک جمع شوند، که این آنها را مستعد نیروهای جزر و مدی شدید می کند.

اخترشناسان دانشگاه فلوریدا در یک تحلیل جدید کشف کرده‌اند که یک سوم سیاره‌ها (صدها میلیون در سراسر کهکشان) می‌توانند آب مایع داشته باشند و احتمالاً حیات را در خود جای دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از نویسندگان این یافته که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده گفت: «من فکر می‌کنم این نتیجه برای دهه آینده تحقیقات سیارات فراخورشیدی بسیار مهم است، زیرا نظرها به این جمعیت از ستاره ها معطوف می شود. این ستاره ها اهداف عالی برای جستجوی سیارات کوچک در مداری هستند که می توان تصور کرد در آن آب مایع  وجودداشته باشد و بنابراین سیاره ممکن است قابل سکونت باشد.»

این داده‌ها از تلسکوپ کپلر ناسا به دست آمده که اطلاعاتی را در مورد سیارات فراخورشیدی هنگام حرکت در مقابل ستاره‌های میزبان خود ثبت می‌کند. این محققان بر اندازه‌گیری مدار سیارات، به‌ویژه روی مدت زمانی که طول می‌کشد سیارات دور ستاره‌ها حرکت کنند، تمرکز کردند. مطالعه آنها همچنین بر داده های جدید تلسکوپ گایا تکیه کرد که فاصله تا میلیاردها ستاره در کهکشان را اندازه گیری کرد.

محققان دریافتند ستاره های دارای سیاره های متعدد با احتمال بالایی مدارهای دایره ای دارند که به آنها اجازه می دهد آب مایع را حفظ کنند.

از آنجایی که یک سوم سیارات در این نمونه کوچک دارای مدارهای ملایمی برای میزبانی آب مایع بودند، احتمالاً به این معنی است که کهکشان راه شیری صدها میلیون هدف امیدوارکننده برای کاوش جهت یافتن نشانه‌های حیات در خارج از منظومه شمسی دارد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: کهکشان حیات آب ستاره ها آب مایع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۵۱۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حقایق پنهان درباره ماه

 ماه یکی از سیاره‌های نزدیک به کره زمین می‌باشد که این کره دارای قطر حدودی ۳۵۰۰ کیلومتری می‌باشد و شب‌ها با انعکاس نور خورشید به سطح کره زمین، منجر به روشنایی این کره می‌شود. با این حال کره ماه دارای حقایق پنهان و بسیار جالبی است که بی شک شاید هر یک از ما اطلاعات کافی و زیادی نسبت به این کره نداشته باشیم.

 ماه بوی باروت می‌دهد
به گفته فضانوردان آپولو ۱۱، ماه بویی دارد که به لباس‌های فضایی، تجهیزات و نمونه‌های جمع‌آوری‌شان چسبیده بود و وقتی یکی از اینها در محیط قرار می‌گرفت دوباره بوی ماه قابل تشخیص بود. فضانوردان این فضاپیما اولین کسانی بودند که پا روی کره ماه گذاشتند. آنها این بو را فلزی توصیف کردند، چیزی شبیه بوی باروت سوخته یا بوی هوا پس از خاموش‌شدن ترقه. به احتمال زیاد منشأ این بو یک واکنش شیمیایی بین ماده‌ای در غبار ماه و اکسیژن موجود در هواست. البته نمونه‌های ماه روی زمین بو ندارند و پژوهشگران می‌گویند این باید به دلیل یک واکنش موقت باشد.

 ماه هم «ماه‌لرزه» دارد
همان‌طور که مناطقی از سیاره ما با زلزله تکان می‌خورند، ماه‌لرزه‌هایی هم اتفاق می‌افتد. البته مدت آنها طولانی‌تر و شدت آنها ضعیف‌تر از زلزله‌های روی زمین است. دانشمندان می‌گویند این لرزش‌ها می‌تواند دلایل مختلفی مانند برخورد شهاب‌سنگ‌ها، تغییرات دما، گرانش زمین و ... داشته باشد. آنها ماه‌لرزه‌ها را در چهار طبقه دسته‌بندی کرده‌اند: عمیق، حرارتی، شهابی و سطحی. لرزه‌های حرارتی معمول‌ترین لرزه‌ها هستند و شدت زیادی ندارند. لرزه‌های حرارتی به دلیل اختلاف دمای شب و روز ایجاد می‌شود، لرزه‌های شهابی هم به دلیل برخورد شهاب‌سنگ‌ها اتفاق می‌افتد. اما لرزه‌های شدید و طولانی زیر سر لرزه‌های سطحی ماه هستند.

 محصول یک برخورد غول‌پیکر است
نظرات مختلفی درباره شکل تولد ماه وجود دارد، اما پذیرفته‌ترین توضیح درباره چگونگی شکل‌گیری ماه، نظریه برخورد بزرگ نامیده می‌شود. طبق این نظریه سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و ابری از این برخورد تشکیل می‌دهد که در نهایت بعد از چندین میلیون سال به ماه تبدیل می‌شود. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن شواهدی از این برخورد را می‌توان در نمونه‌های گرفته‌شده از ماه در ماموریت‌های آپولو پیدا کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد ترکیب ماه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با ترکیب زمین‌شناسی زمین دارد که این به دلیل همان برخورد و جداشدن بخشی از زمین قدیمی است.

 ما همیشه یک طرف ماه را می‌بینیم
شاید برایتان عجیب باشد ولی ما فقط یک طرف ماه را می‌بینیم، زیرا ماه دقیقا با همان سرعتی که به دور خود می‌چرخد به دور زمین هم می‌چرخد و این‌طوری ما فقط یک طرف آن را می‌بینیم. از همین‌جا اصطلاح «نیمه تاریک ماه» گرفته شده که در واقع درست نیست، زیرا سمت دور ماه همان مقدار نور خورشید را دریافت می‌کند که قسمت نزدیک و سمت زمینِ آن دریافت می‌کند. ماه به طور دایم رو به سطح زمین است. به این معنی که یک روز کامل ماه (مدت زمانی که طول می‌کشد تا ماه یک بار به دور خودش بچرخد) حدود ۴ دقیقه است؛ بنابراین اگر ماه اصلا نمی‌چرخید می‌توانستیم طرف‌های دیگر ماه را ببینیم.

منبع: روزنامه خراسان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی خواندنی‌ها